Yaklaşık dört aydır siz sevgili okurlarımdan uzak kaldım.Gazetenin program sorunları oluştu.Düzenlemek biraz zaman aldı.Şimdi siz okurlarımla buluşmanın tatlı heyecanını yaşıyorum.Yazmak müthiş bir duygu! İç huzur ve mutluk karışımı tatlı bir haz duyuyorsunuz.Adeta beyniniz rahatlıyor.İçinizi tatlı bir huzur kaplıyor.Sanırım kalemdeşörlerin terapisi de yazmaktır.
Bu arada neler yaşadım.Kısa bir özet geçmek istiyorum.Hayat insana bazen olumlu, bazen de olumsuz değişik süprizler hazırlıyor.Bunun önüne geçmeniz de mümkün olunamıyor. Hayatın içinde bir kuş tüyü gibi sallanıp, uçuyorsunuz.Sadece kendinizi biran üç boyutlu bir evrende hissedin! Yaşanan ve geçen hayatınızı seyredin!Ben sanırım böyle yaptım! Ya da öyle bir kaotik ortamda kendimi izledim.
Geçen yılın Kasım ve Aralık ayını 2.Pandemi sürecinde kovid denen illet ile savaşarak geçirmiştim.Ölümün kıyısından mücizevi bir şekilde dönmüştüm.Normalde sevinmeli miydim? Sanırım evet! Daha sonraları hayatın bana yaptığı süprizleri yaşadığımda maalesef yaşadığıma sevinemedim. Hayat çok acımasız ve katıymış! Bir kere daha, öğrenmenin yaşı ve sınırlarının olmadığını yaşayarak öğrenmiş oldum.
Sevgili eşim, 32 yıllık hayat arkadaşım, iyi günde kötü günde yoldaşım, karım, bir tanem kötü bir şaka yaptı.Yaşama veda etti.Bizleri, biricik kızını ve kendisinin bakmaya kıyamadığı, adeta pamuklar içinde büyüttüğü torunu Çınar’ı bıraktı gitti.Hayata gözlerini yumdu.Biz sevenlerini karanlık bir dehlize adeta bıraktı gitti.Yıkıldık, yıkıldım! Tek kelime ile bittiğim anı yaşadım.
İşte o an acının ne olduğunu yaşayarak öğrenmiş oldum. Ben bu ana kadar hiç acı yaşamadığımı hissettim.Televizyonlarda bazen ölüm haberlerini izleriz.Bize birer sayıdan ibaret gelirler.Onu yaşayanlara sormak gerekirmiş.Hani derler ya “Ateş düştüğü yeri yakar” bu sözü yaşayarak öğrenmiş oldum.Tecrübe mi,batsın böyle bir tecrübeye!
Karımın son vasiyeti kızımı ve torunum çınarı bana emanet etmesi oldu.Şimdi hayatımın 2.Evresinde böyle bir travma ve emanetlerin ağır sorumluluğu ile yaşama devam etmeye çalışıyorum.Hayatı ve yaşamımı tekrar gözden geçirme zorunluluğu karşıma çıktı.Yeni bir hayata istemesem de zorunlu olarak merhaba dedim.
Siz sevgili okurlarım.Bu yazımı eğer ki okuyor iseniz! Hayatın size ne hediyeler verdiğinin farkındalığını yaşayın! Empati yapın.Ne kadar şanslı ve aslında mutlu olduğunuzu hissedin ve yaşayın! Sevdiklerinizin değerini ve kıymetini bilin. Onlara ne kadar değerli olduklarını ve de utanmadan, sıkılmadan, gururla, sevinçle onları ne kadar çok sevdiğinizi defalarca, haykırırcasına söyleyin!
Sonrasında ki sözcüklerin anlamı kalmayabilir.Belki de o sözcükleri tıpkı benim gibi söyleyecek kimseniz de olmayabilir. Elinizdekilerin değerini ve kıymetini bilin sevgili okurlarım.Dramatik bir yazım oldu.İçimden gelenleri siz sevgili okurlarımla paylaşmak istedim.Hepsi bu!
Kalın sağlıcakla, esenlik dolu, sağlıklı günler diliyorum.
Turan ÇATAL
Araştırmacı Gazeteci-Yazar
EGEDE YAŞAM
EGEDEYASAM.NET
EGEDEYASAM.COM
Yoruma kapalı.