ÇAREK NE DEMEK?

Turan ÇATAL Son Güncelleme 17 Ağustos 2023

ÇAREK NE DEMEK?

Öğretmenliğimin ilk yılı.5.Sınıfı okutuyorum.
Teneffüste bir öğrencimin duvar kenarında yalnız oturduğunu gördüm.
Yanına gidip ;
–“Arkadaşlarınla neden oynamıyorsun?” dedim.
–“Beni oynatmıyorlar öğretmenim” dedi.
–“Neden?”
–“Ben çarekim öğretmenim.”
–“Çarek ne demek?
–“Çarek işte öğretmenim”
Hemen hizmetliyi çağırıp ;
–“Çarek ne demek?” diye sordum.
–“Hocam buralarda Alevilere çarek denir.” dedi.
Hemen bahçeye dönüp ;
–“5. sınıf hemen sınıfa” diye birkaç kez bağırdım.
Çocuklar birbirlerine ;
–“Neden” sorularıyla sınıfa gittiler.
Hışımla dersliğe girip ;
–“Yılmaz ile neden
oynamıyorsunuz ?” soruma tek yanıt geldi.
–“Çarek!”
Bir ders insan olmanın erdemlerini anlattım,
ikna oldular.
Bir öğrencim ;
–“Öğretmenim biz ; Yılmaz’ı çok seviyoruz, ama babalarımız izin vermiyor ” dedi.
–“Eve gidin” babanıza ;
–“Ben bundan sonra Yılmaz ile oynayacağım. Eğer kabul etmiyorsan öğretmenimin yanına gitmeliymişsin” diye söyleyin dedim.
Sağolsunlar kimse yanıma gelmedi…
Aradan günler geçti…
Yılmaz’ın babasının kıraathanesinden içeri girdim.
Bir masada üç kişi oturuyordu.
Oturanları tanımıyordum.
Beni görünce ayağı kalktılar, mahçup oldum, benden yaşça büyük olan insanların ayağa kalkmasına…
Selam verdim ve ;
–“Lütfen rahatsız olmayın” deyip ilerdeki bir masaya oturdum.
–“Hasan abi bana bir çay ver” dedim.
Üç kişlik grubun en genci yanım gelip ;
–“Hocam masamıza gelip, bizimle beş dakika oturursanız bize onur verirsiniz.” dedi.
–“Estağfurullah” deyip hemen kalkıp masalarına gittim.
Özür dileyerek kendilerini tanımadığımı, tanışıyorsak bile anımsamadığımı söyledim.
En yaşlı olan omurlarının kendini eğmesine meydan okurcasına diklenerek ve işaret parmağıyla uzakları gösterip;
–“Sen bizi tanımazsın ama aha bu dağların hepsi seni sööler, seni tanır.”
Şaşırmıştım…
Gülümseyerek;
–“Estağfurullah…
Ben kimim ki ? Dağlar beni söylesin” dedim.
–“Hasan’ın oğlu için yaptıklarını biliyoruz” dediler.
Bu arada kahveci Hasan abi çayımı getirdi.
–“Hocam böyle şeyleri sevmediğini bildiğim için konuyu sana hiç açmadım.
Çok teşekkür ederim…
Bil ki bu yiğitliği bu güne kadar bir sen gösterdin.”
Neyse…
O günden sonra Yılmaz’ın da arkadaşlarıyla birlikte şen kahkahalarını hep duydum.
O günleri hala onur ve gururla anımsarım…
Birileri ; Toplum mühendisliğine soyunup bizi birbirimize düşürmeseler…
Sevgiyi de, saygı duymayı da,iyi biliriz…
Güzel günlere…