İnsan; hep “BİLMEDİĞİNDEN” değil ya, Bazen de “BİLDİĞİNDEN” susar…
Edep bilir, susar.
Sabır bilir, susar.
Saygı bilir, susar.
Sevgi bilir, susar.
Bazen de anlayanı olmadığını bilir, susar.
Kimse sandığı kadar dayanıklı değildir.
Herkes bir gün incitilir.
Suskunluk,zarif bir isyandır…
Kelimeleri zayi etmeme Duymak istenilmeyen kelimelerin önüne çekilmiş bir bariyer gibi,
Sözcükleri durdurma biçimidir…
Suskunluk kırılmış bir insanın, kırmamak için verdiği gayrettir…
Suskunluk konuşarak hallolmayan her şeyin üzerine vurulmuş bir mühür,
İnsan kalma mücadelesidir…
Ağırdır ağrılıdır,
sabıra sabır doğurtur,
İçte çok şeyi yıkar soğutur…
Ama karşındaki insanları yıkmamak için de
Sessizce yıkılmaya razı bir duruş biçimidir…
Ve suskunluk, Her kişinin değil,
Gerçekten kırılmak nedir bilenlerin harcıdır…
Turan ÇATAL
Araştırmacı Gazeteci-Yazar
“İnsanda Güzel Olan Yüzdür Yüzde Güzel Olan Gözdür. Ama İnsanı İnsan Yapan, “Ağzından Çıkan Sözdür”