İki güzel adam, derin bir sohbet eşliğinde yan yana yürüyordu.
İki kadim dost; biri ulusal şairimiz,Mehmet Akif Ersoy ,diğeri neyzenlerin şahı Neyzen Tevfik.
Yürürken Akif’in gözü neyzenin koca paltosundaki (yoksa cübbe mi demeli?) şarap şişesine takıldı.
Gülümseyerek dostuna takıldı.
–“Neyzen, o cebindeki nedir?”
Neyzen bir anda kızardı, Akif’in bu konudaki hassasiyetini tabii ki biliyordu.
–“Su efendim, bir şişe su…”
Akif biraz daha üzerine gitti kadim dostunun:
–“Bana biraz kırmızı gibi geldi bu su.”
Neyzen bu, kıvrak zekâsını hemen konuşturdu.
–“A efendim sizin yanınızda saygıdan kızarmamak mümkün mü? Biraz kızarmıştır tabii ki zavallıcık.”
İki güzel adam, iki kadim dost…
Biri dinî hassasiyetleri olağanüstü yüksek, İstiklal Marşı’mızın şairi koca Akif, diğeri koca dünyayı, malı mülkü, şanı şöhreti neyinin ucunda sallayan, ayık kafayla dünyanın kahrını çekemeyen koca Neyzen.
Onlar aynı bahçenin iki güzel, muhteşem gülü.
Ama şüphesiz renkleri ve kokuları çok farklı.
İki güzel adam, yaşarken hayatlarının her karesinde insanlara adamlık, insanlık, vefa ve vatanseverlik dersi verdiler.
Sanki hâlâ biz torunlarına yaşantılarıyla ders veriyorlar.
Her türlü farklılığa rağmen bir arada yaşamanın imkânı hatta güzelliği üzerine mesaj vermek istiyorlar.
İki büyüğümüzün hatırasını bir de bu ders üzerinden okumak gerekli diye düşünüyorum.
Siz ne dersiniz?
************************************************
ÖNEMLİ OLAN YAŞAMAK DEĞİLDİR
BAŞARMAK HİÇ DEĞİLDİR
ÖNEMLİ OLAN İNSAN KALMAYI BİLMEKTİR
George Orwell
************************************************
Turan ÇATAL
Araştırmacı Gazeteci-Yazar