HERKESİN BİR HİKÂYESİ VARDIR AMA,

HERKESİN BİR ŞİİRİ YOKTUR.

Ne güzel insanlar vardı eskiden.
Çocukluğumuzu kaplamışlardı.
Bize masal anlatırlardı
Cinlerden, perilerden…

Büyük anneler, büyük babalar vardı.
O zaman hepsi uzaktı ölümden.
Hem sevdirir hem korkuturlardı.
Acı hikâyeleri bile tatlı başlardı…

Demek bunun için gittiler hikâyelerden.
Ne güzel insanlar vardı eskiden.
Ne güzel şarkılar vardı eskiden.
Gençliğimizi donatırlardı…

Hep iyi şeyler hatırlatırlardı
Geçip gitmiş devirlerden.
Sevgi ve ümid yaratırlardı.
O zaman her şey uzaktı ölümden…

Yanık şarkılar bile neşeli başlardı.
İster istemez saadet taşardı
Gamsız günlerimizden.
Ne güzel zamanlar vardı eskiden…

Ne güzel şarkılar vardı eskiden.
Hayâl içinde yaşatırlardı.
Güldürür ağlatırlardı
Duymadan biz, düşünmeden.
Her an bir asır kadardı…

O zaman herkes uzaktı ölümden.
Candan sevdiklerimiz vardı.
Hepsi başka güzeldi, bizi tanımazlardı.
Bütün yollarımız geçerdi gül bahçelerinden…
Ne güzel zamanlar vardı eskiden.

Bir Kapı Önünde şiiri
Özdemir Asaf

*****************************************
Doğum Günü Anısına 11 Haziran 1923
Bugün Günlerden
ÖZDEMİR ASAF

*****************************************

“Bunca boş konuşan insan arasında,dilsiz olmak engel değil Devrimdir.”
“Kaybedeceğini bile bile neden mücadele ediyorsun? dedi..

Öleceğini bile bile yaşadığını unutmuştu,o an.
Bozmadım.”

Özdemir Asaf

Turan ÇATAL
Araştırmacı Gazeteci-Yazar